Geschreven door Dr. Michelle Frank, een gezondheidsconsulente uit India.

Urineweginfecties (UTI) komen relatief vaak voor, maar het vaststellen van een precieze oorzaak is vaak moeilijk. Aangezien UTI's opveel voorkomen, zien we vaak de verraderlijke tekenen over het hoofd die wijzen op een ernstiger onderliggende oorzaak, zoals een bekkenbodemstoornis.

Een urineweginfectie (UTI) is een infectie van een deel van het urinewegstelsel. Dit kan de nieren omvatten die de urine maken, of de blaas die de urine opslaat, tot aan de urinebuis die de urine afgeeft.

Veel gevallen van UTI's hebben geen symptomen en lossen vanzelf op. Als u echter een van de onderstaande symptomen heeft, kan dat wijzen op een urineweginfectie:

Hoewel het hebben van troebele urine of urine met bloedvlekken kan worden beschouwd als een teken van een onderliggende infectie, is dit niet altijd het geval bij UTI's.

Ernstigere tekenen van een infectie hoger in de urinewegen kunnen rugpijn, koorts, rillingen en braken zijn. Deze tekenen moeten u ertoe aanzetten onmiddellijk medische hulp in te roepen.

Mensen met een vagina lopen een hoger risico op een urineweginfectie, voornamelijk vanwege hun fysieke anatomie. Geschat wordt dat ongeveer 60% van deze mensen in hun leven een UTI kunnen oplopen. Dit is te wijten aan de gemakkelijke doorgang van bacteriën van het perianale gebied naar de urinewegen. Het risico op infectie neemt aanzienlijk toe na geslachtsgemeenschap, waardoor het de belangrijkste risicofactor is voor de ontwikkeling van een UTI.

Hoewel we hygiënische praktijken vaak in verband brengen met UTI's, is er geen significant verband tussen de twee. Er is echter wel een sterk verband waargenomen tussen het legen van de blaas en het risico op UTI's. Dit betekent dat het risico op een UTI sterk toeneemt als u niet plast wanneer u daartoe de behoefte voelt, vooral na geslachtsgemeenschap.

Andere factoren die een rol spelen zijn diabetes, een voorgeschiedenis van eerdere UTI's, een familiegeschiedenis van UTI's, en oestrogeentekort.

De meeste UTI's verdwijnen vanzelf na ongeveer een week. De meest effectieve manier om een UTI te behandelen is een antibioticakuur op recept.

De bekkenbodem is in wezen een barrière die de inwendige organen scheidt van en beschermt tegen hun uitwendige doorgangen. Hij ondersteunt de bekkenorganen, zoals de darm, de blaas, de vagina en de baarmoeder, en houdt de sluitspier in bedwang, zowel bij het plassen als bij de ontlasting. In wezen heeft de bekkenbodem verschillende vrijwillige en onvrijwillige functies die hij de hele dag door vervult.

Het onvermogen van de bekkenbodem om zijn gebruikelijke functie uit te voeren, namelijk het samentrekken en ontspannen tijdens zowel het plassen als het poepen, kan wijzen op een onderliggende bekkenbodemdisfunctie.

Mensen met een bekkenbodemstoornis hebben vaak een onvermogen om de werking van hun sluitspieren te controleren. Een teken hiervan is het onvermogen om te plassen wanneer dat nodig is, of, omgekeerd, het lekken van urine.

Als we naar het totaalbeeld kijken, kan een bekkenbodemstoornis uw vermogen om uw blaas en darmen volledig te legen beperken. Dit kan leiden tot UTI's omdat bacteriën goed gedijen in de onvolledig geleegde urine.

Aangezien de symptomen van een bekkenbodeminsufficiëntie kunnen overlappen met die van een UTI, kan de diagnose vertraagd worden. Beide aandoeningen kunnen gepaard gaan met herhaaldelijk pijnlijk urineren, urineverlies, pijn bij het vrijen en bekkenklachten.

Dit kan een vicieuze cirkel vormen en de behandeling kan alleen gericht zijn op de terugkerende UTI's, en niet op de onderliggende oorzaak, namelijk bekkenbodem disfunctie.

Praat met uw arts als u denkt dat uw steeds terugkerende UTI's iets anders kunnen verbergen.

Naast urineonderzoek om de onderliggende infectie vast te stellen, moet uw arts ook de bekkenspieren en de spierspanning testen en een perineometer gebruiken om de kracht van de bekkenbodem te beoordelen.

Als uw recidiverende UTI in verband wordt gebracht met een bekkenbodem disfunctie, zou u baat kunnen hebben bij bekkenbodemtraining. Door bekkenbodemtraining te doen, krijgt u weer bekkenbodemkracht en het vermogen om de sluitspieren te controleren, die op hun beurt uw blaas en darmen weer helemaal kunnen legen.

Verreweg de beste behandeling van bekkenbodem disfunctie is fysiotherapie. Bekkenbodemtherapie richt zich zowel op het mindful samentrekken als ontspannen van de bekkenbodem. Fysiotherapie werkt ook om stress aan te pakken, een effectieve ademhaling te bevorderen en geleidelijk de kracht van de bekkenbodem te verbeteren.